ത്രില്

ത്രില് എന്താണെന്ന് മറന്ന് പോയിരിക്കുന്നു.
പനിയുടെ ചെറിയ ഓളത്തിലൂടെ അയാള് ആലോചിച്ചു. വിരസമായും പിന്നേയും വിരസമായും കുറേക്കാലം കടന്ന് പോയിരിക്കുന്നു, പോകുന്നു. അടുത്ത കാലത്തൊന്നും ഒന്നിനോടും ഒരു അടുപ്പം തോന്നിയിട്ടില്ല. ഒന്നും തന്നെ ഇളക്കിയിട്ടില്ല.

വേനലിലും കുളിരുന്ന ദേഹം . പുതപ്പിനുള്ളില് വിയര് ക്കാന് കിടന്നപ്പോള് അയാള് എപ്പോഴും അനാവശ്യമെന്ന് മാറ്റി വച്ചിരുന്നതൊക്കെ മനസ്സിലെടുത്തു. ചിലന്തിമുട്ട പൊട്ടിയപോലെ ചിന്തകള് തലയ് ക്കുള്ളില് നാല് പാടും പാഞ്ഞു. അച്ചുതണ്ടില്ലാതെ തിരിയുന്ന മനസ്സ്. അയാള് ക്ക് മടുത്തു, മടുത്ത് മടുത്ത് മടുത്ത് മടുത്ത് മടുത്ത് മടുത്തു.

മടുപ്പ് ഒരു ശീലമാകുന്നില്ല, അത് ഒരു അവയവം പോലെ. ഏത് അവയവം ? അയാള് ആലോചിച്ചു. ലിംഗം പോലെ..അയാള് തന്നെ ഉത്തരം പറഞ്ഞു. ചൂടുള്ള ഒരു ചിരി തികട്ടി വന്നു.

ഇന്നത്തെ ദിവസം ഭീകരമാകാന് പോകുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ മുറിയില് ശവാസനത്തില് .. ഇതിനേക്കാള് ഭീകരം എന്തായിരിക്കും ?

പ്രജോദ് എന്ന താന് , ഇന്നത്തെ ദിവസം , അത്ഭുതങ്ങള് ഒന്നും സം ഭവിച്ചില്ലെങ്കില് , ഒരേ കിടപ്പ് കിടക്കും . ആരെയെങ്കിലും കണ്ടിരുന്നെങ്കില് ഫക്ക് ഓഫ് എന്നെങ്കിലും പറയാമായിരുന്നു.

പത്ത് മണിയാകുന്നതേയുള്ളൂ. ഓഫീസില് പണിത്തിരക്ക് ലോഗ് ഇന് ചെയ്യുന്ന സമയം . മനേജറുടെ തലയില് വെളിച്ചപ്പാടുണരുന്ന നേരം . ഒന്ന് വിളിച്ച് ലീവാണെന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം . അയാള് ഫോണ് ഞെക്കി. അതിഭയങ്കരമായ രോഗവുമായി താന് മല്ലിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് മേലധികാരിയെ അറിയിച്ചു. താനനുഭവിക്കുന്നതിനും വലിയ തണുപ്പന് മറുപടി.

ഇപ്പോള് തന്റെ മേശയും കസേരയും പനി പിടിച്ച് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടാകും .

ഉറങ്ങാന് ശ്രമിച്ചു. കുറച്ചൊക്കെ പറ്റുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ഒന്ന് മൂര് ച്ഛിച്ച് വരുമ്പോഴേയ്ക്കും മുറിയും . മുറിവുണങ്ങാന് സമയമെടുക്കും .

വാതിലില് ആരോ മുട്ടുന്നത് കേട്ടപ്പോള് ദേഷ്യമാണ് വന്നത്. വാതില് തുറക്കും വരേയ്ക്കും മാത്രം. ഇങ്ങനെയൊരു സമയത്ത് ലതികയെ കാണുന്നതല്ലാതെ വേറെന്ത് ആഹ്ലാദം വരാന് !

അവള് അവധിയെടുത്ത് വന്നിരിക്കുന്നു. തന്റെ പനിയളക്കാന് .

നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലും കൈ വച്ച് നോക്കിയിട്ടവള് നിസ്സാരമെന്ന് മുഖം ചുളിച്ചു. ഒരു ഗുളികയില് മാറാവുന്ന ചൂട്. ഇനിയിപ്പോള് ഗുളികയില്ലെങ്കിലും മാറാവുന്ന ചൂടേയുള്ളൂയെന്ന് അയാള് ക്ക് തോന്നി.

അയാള് ക്ക് കാഴ്ചയെല്ലാം മഞ്ഞച്ച് പോയിരിക്കുന്നു. അവളെപ്പോലും ഒരു മഞ്ഞ പടലത്തിലൂടെയാണ് കാണുന്നത്. അവള് മഞ്ഞച്ച് ചിരിക്കുന്നു, മഞ്ഞച്ച് സം സാരിക്കുന്നു, മഞ്ഞച്ച് കാപ്പിയിടുന്നു, മഞ്ഞച്ച് അടുത്തിരിക്കുന്നു.

അവള് അടുത്തിരുന്നപ്പോള് അവളുടെ ഇറുകിയ ടീ ഷര് ട്ടില് മഞ്ഞച്ച മുലക്കണ്ണിന്റെ പാട് കണ്ടു. അവള് അനങ്ങുമ്പോള് അത് മഞ്ഞച്ചിളകുന്നത് കണ്ടു. നോട്ടം മാറ്റാന് തോന്നിയില്ല. മുന് പും അവള് മുലയോടെയാണ് വന്നിരുന്നതെങ്കിലും ഇത്ര തീക്ഷണമായി ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. നല്ല സുഹൃത്തിന് മുലയുണ്ടെങ്കിലെന്ത്, ഇല്ലെങ്കിലെന്ത്?

അവള് ഒന്നും അറിയുന്നില്ല. തന്റെ കണ്ണുകളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. ഫ്ലോറന് സ് നൈറ്റിങേലിനെപ്പോലെ ലതിക ആതുരസുശ്രൂഷയില് മുഴുകുന്നു.

ശവം .. എപ്പോഴോ അയാള് ക്കങ്ങിനെ തോന്നി. മഞ്ഞച്ച ശവം . എത്രയോ ചുവന്ന രാത്രികളില് അവള് തന്റെ കൂടെ നഗരമലഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പബ്ബുകളില് കുടിച്ച് കൂത്താടിയിരിക്കുന്നു. പച്ചമരങ്ങള് ക്കിടയിലൂടെ കൈ കോര് ത്ത് നടന്നിരിക്കുന്നു.

സുഹൃത്തേ, സത്യം പറഞ്ഞാല് ഇവനും ഒരു ശവം തന്നെ. അത്രയോ രാത്രികളിലൊന്നും പറയാതിരുന്നതെന്തിന്?.

മടുപ്പിന് ചെറുതായി ജീവന് വയ്ക്കുന്നതറിഞ്ഞു. അനുസരണക്കേട് കാട്ടാന് വിതുമ്പുന്നു. തിളയ്ക്കുന്ന രക്തം ഇരമ്പുന്നു.

മഞ്ഞച്ച നോട്ടം മാറ്റാന് പറ്റുന്നില്ല. അവള് പറയുന്നതൊന്നും കാതില് വീഴുന്നില്ല. കാതുകളും അവളെ നോക്കുകയായിരുന്നെന്ന് തോന്നുന്നു.

എപ്പോഴോ അവള് മനസ്സിലാക്കി. പെട്ടെന്ന് വാക്കുകളുടെ താളം തെറ്റി.മോഷണം ചെയ്ത് കുട്ടിയെപ്പോലെ എന്തോ ഒളിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു.

തങ്ങള് ക്കിടയില് പെട്ടെന്ന് എന്തോ വളര് ന്നിരിക്കുന്നു. ബോധമായിരിക്കണം .

പിന്നീട് ഒരു കണ്ണാടിച്ചുവരിന് അപ്പുറമിപ്പുറമെന്ന പോലെ എന്തൊക്കെയോ അനാവശ്യവചനങ്ങള് .

അവള് ക്ക് പോകാന് ധൃതിയാകുന്നു.

തന്റെ കണ്ണുകള് ശാന്തമായെന്ന് തോന്നിയപ്പോള് അയാള് ജാള്യത മറയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു.

അവള് അടുക്കളയില് പോയി ഉച്ചഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കി. വൈകുന്നേരം വരുമെന്ന് പറഞ്ഞ് രക്ഷപ്പെട്ടു.

മടുപ്പ് തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു

അവള് കൊണ്ടുവന്ന ഗുളിക കഴിച്ചപ്പോല് ഉറക്കം തോന്നുന്നുണ്ട്. തല വഴി പുതപ്പിട്ട് അയാള് ഉറങ്ങി.

വൈകുന്നേരം അവള് വരാതിരിക്കില്ല…………

…………………..ത്രില് എന്താണെന്ന് വൈകുന്നേരവും ഓര് മ്മ വന്നില്ല. മഞ്ഞുരുകിയ ഒരു ദിവസമാണെങ്കിലും . സൌഹൃദത്തിന്റെ വരമ്പുകള് കെട്ടിപ്പടുത്തിരുന്നില്ല താന് . കുറഞ്ഞത് അവളുടെ മൂക്കിന് തുമ്പ് വരെയെങ്കിലും വേണമായിരുന്നു.

എങ്കിലും അവള് വന്നു. വൈകുന്നേരം പനിയളന്നു. അപ്പോഴും മോഷണദ്രവ്യം ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.

പനി പൂര് ണ്ണമായും മാറിയിരിക്കുന്നു. പുറത്തേയ്ക്ക് പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് വിസമ്മതിച്ചില്ല. പക്ഷേ, അവളിപ്പോള് ടീ ഷര് ട്ടിന് മേലെ ഒരു ഷാള് ധരിച്ചിരുന്നത് അയാളെ അലോസരപ്പെടുത്തി. അലുക്കുകള് ഉള്ളതാണെങ്കിലും , മനോഹരമാണെങ്കിലും നമുക്കിടയില് ഇതെന്തിനെന്ന് അയാള് ആയിരം വട്ടം സ്വയം ചോദിച്ചു.

ഗോല് ക്കൊണ്ട കോട്ടയുടെ ഉച്ചിയിലിരുന്ന് വിശാലമായ തെലുങ്കന് പ്രദേശങ്ങള് കണ്ടുകൊണ്ട് അവരിരുന്നു. സന്ധ്യ മയങ്ങിത്തുടങ്ങുന്നു. ചെങ്കണ്ണ് വന്ന പോലെ സൂര്യന് പഴുത്തിറങ്ങുന്നു.

അവര് അത്രയും നേരം കാര്യമായൊന്നും തന്നെ സം സാരിച്ചിരുന്നില്ല. ചരിത്രസ്മാരകങ്ങള് ക്കിടയില് , വര് ഷങ്ങളും പേരുകളും കൊത്തിയ ഫലകങ്ങളിലൂടെ പരസ്പരം ശബ്ദങ്ങളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവര് കോട്ട ചുറ്റി. രാവണന് കോട്ട.

ഇരുട്ടായപ്പോള് ആദ്യമായി അവള് വ്യക്തിപരമായ ഒരു ചോദ്യം അയാളോട് ചോദിച്ചു.

" ഇനി വൈകിയാല് കുഴപ്പമാകും , ഗേറ്റ് പൂട്ടും ..പോകാം ?"

എല്ലാ ത്രില്ലും നഷ്ടപ്പെട്ട അയാള് ആര് ത്ത് വിളിച്ച് കൊണ്ട് അപ്പോഴിരുന്ന കുന്നിന്റെ നെറുകയിലേയ്ക്കോടി. അവളെ കറുത്ത നോട്ടത്താല് ദഹിപ്പിച്ച് വസ്ത്രങ്ങള് ഓരോന്നായി ഊരിയെറിഞ്ഞു.

എവിടെയൊക്കെയോ എരിയുന്ന വിളക്കുകളുടെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില് അയാളുടെ നഗ്നത അവള് ക്ക് നേരെ വെല്ലുവിളിയുയര് ത്തി നിന്നു.

അവളും എന്ത് ചെയ്യാന് ,അവസാനത്തെ വസ്തവും ഊരിയെറിഞ്ഞ് കുന്നിന് മുകളില് കയറി അവളും ആര് ത്ത് വിളിച്ചു.

" ഫക്ക് ഓഫ് ഫ് ഫ് ഫ് ഫ് "