മൂന്ന് തെലുങ്കന്മാര്‍ പഴനിയ്ക്ക് പോയ കഥ

ഒരു ദിവസം ഗുണ്ടുര്‍ സ്വദേശികളായ മൂന്ന് തെലുങ്കന്മാര്‍ പഴനിയ്ക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പഴനി മുരുകനെ കാണാനും  തൈപ്പൂയ്യം  കൂടാനും  വേണ്ടിയായിരുന്നു അത്. തീരുമാനമായയുടനെ മൂന്ന് അലുക്കു വച്ച കാവടികളും ഭണ്ഡാരത്തിലിടാനുള്ള നേര്‍ ച്ചകളും വഴിയ്ക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ആഹാരപ്പൊതികളും തയ്യാറായി. ഇനി മൂന്നു പേരും പുറപ്പെടുകയേ വേണ്ടു. അവര്‍ ഉടനെ തന്നെ യാത്ര പുറപ്പെട്ടു. കാവടിയുമേന്തി നാട്ടുകാരും  വീട്ടുകാരും  അവരെ അനുഗമിച്ചു. പശുക്കളും  പൂച്ചകളും  പട്ടികളും  കാക്കകളുമെന്നു വേണ്ട ആ നാട് മുഴുവന്‍ അവരെ അനുഗമിച്ചു. റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞു.

' ഇനി എല്ലാരും  തിരിച്ചു പൊയ്ക്കോ'

ഹര ഹരോ ഹര ഹരാ...

നാട്ടുകാരും  വീട്ടുകാരും  പക്ഷിമൃഗാദികളും  തിരിച്ചു പോയി. ഗുണ്ടുര്‍ മാത്രം  ബാക്കിയായി. അവര്‍ കൗണ്ടറിലേയ്ക്ക് നടന്നു. കാവടികള്‍ താഴെ വച്ച് ടിക്കറ്റ് പറഞ്ഞു.

'മൂന്ന് പഴനി'

'പഴനിയ്ക്ക് ഇവിടെ നിന്ന് വണ്ടിയില്ല...കേരളത്തില്‍ പോയി അവിടന്ന് വേറെ വണ്ടിയില്‍ പോകണം ' ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറില്‍ ഇരുന്നയാള്‍ പറഞ്ഞു. അയാള്‍ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് അവര്‍ കേരളത്തിലെ പാലക്കാട് എന്ന സ്ഥലത്തേയ്ക്ക് ടിക്കറ്റ് വാങ്ങിച്ചു. കാവടികളുമെടുത്ത് പ്ലാറ്റ് ഫോമിലേയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ആരോ ഹര ഹര വിളിച്ചു. അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവരെല്ലാം  അതേറ്റു പറഞ്ഞു.

അവിടെ നിന്നും  നെല്ലൂര്‍ ക്ക് പുറപ്പെടുകയായിരുന്നു തീവണ്ടിയും  പറഞ്ഞു, ഹര ഹരോ ഹര ഹര...

സഞ്ചികളും  കാവടികളും  ബഞ്ചില്‍ വച്ച് അവര്‍ വണ്ടി കാത്തിരുന്നു. വരുന്നവരും  പോകുന്നവരുമെല്ലാം  അവരോട് ചോദിച്ചു ' എങ്ങോട്ടാണ്`?'

'പഴനിയ്ക്ക്'

'ഹര ഹരോ ഹര ഹര'

'ഹര ഹരോ ഹര ഹര'

അങ്ങനെ കുറേ നേരം  കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ ക്ക് പോകാനുള്ള തീവണ്ടി എത്തി. ഒത്ത നീളമുള്ള ഉശിരന്‍ വണ്ടിയായിരുന്നു അത്.

'ബാഗുന്തി'

അവര്‍ പരസ്പരം  നോക്കി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവരുടെ ഇരിപ്പിടങ്ങള്‍ തയ്യാറായിരുന്നു. അവര്‍ കയറിയതും  തീവണ്ടി ചൂളം  വിളിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. സ്റ്റേഷന്‍ പിന്നോട്ടും. അതോടെ അവര്‍ ക്ക് വല്ലാത്ത ഒറ്റപ്പെടല്‍ തോന്നി. അവര്‍ ക്ക് മിണ്ടാനോ പറയാനോ അവര്‍ മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

'ഇത് ശരിയല്ല' ഒന്നാമത്തെ തെലുങ്കന്‍ പറഞ്ഞു.

'അതെ, നമ്മള്‍ മുരുകനെ കാണാന്‍ പോകുകയാണല്ലോ. ശരണം  വിളിക്കണം  .' രണ്ടാമത്തെ തെലുങ്കന്‍ പറഞ്ഞു.

'സ്വാമിയേ..യ്...ശരണമയ്യപ്പാ'. മൂന്നാമത്തെ തെലുങ്കന്‍ ശരണം  വിളിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം  അബദ്ധം  മനസ്സിലാക്കി നാക്ക് കടിച്ചു.

അങ്ങിനെയാണല്ലോ. കഴിഞ്ഞ വര്‍ ഷം  ശബരിമലയ്ക്ക് പോയപ്പോള്‍ പഠിച്ചതായിരുന്നു ആ ശരണം  വിളി. പക്ഷേ, പഴനിയ്ക്ക് പോകുമ്പോള്‍ എങ്ങിനെയാണെന്ന് അവര്‍ ക്കാര്‍ ക്കും  അറിയില്ലായിരുന്നു. ആരോടെങ്കിലും  ചോദിക്കാമെന്നു വച്ചാല്‍ അവിടെ അവരല്ലാതെ ആരെങ്കിലും  ഉണ്ടായിട്ട് വേണ്ടേ.

'ഹര ഹരോ..' രണ്ടാമത്തെ തെലുങ്കന്‍ തുടങ്ങി.

'ഏയ്..അതു പോരാ...കുറച്ചു കൂടി ഉണ്ടാകണം.' ഒന്നാമന്‍ പറഞ്ഞു. അതെന്താണെന്ന് അറിയാത്തതു കാരണം  അവര്‍ വീണ്ടും  മൗനത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ച് പോയി. പുറത്ത് വേനലായിരുന്നു. മുളകുപാടങ്ങളില്‍ വിരിച്ചിട്ട ചുവന്നമുളകില്‍ തട്ടിയ വെയില്‍ നോക്കി നോക്കി അവര്‍ ക്ക് കണ്ണും  നാവും  എരിഞ്ഞു. കണ്ണെത്താദൂരത്തില്‍ പരന്നു കിടക്കുന്ന തരിശുഭൂമികള്‍ കണ്ട് അമ്പരന്നു. ഇരു വശത്തും  കള്ളിച്ചെടികള്‍ കൊണ്ട് മൂടിയ റെയില്‍ പാളങ്ങളുടെ ആരവത്തില്‍ കാത് പുളിച്ചു. വളവുകള്‍ തിരിയുമ്പോള്‍ ദൂരെ അവരേയും  വലിച്ചു കൊണ്ടോടുന്ന എഞ്ചിന്‍ കണ്ട് ആഹ്ലാദിച്ചു.

'ബാഗുന്തി' അവര്‍ പരസ്പരം  പറഞ്ഞു.

തിരുപ്പതിയെത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് തൊഴുതു. പിന്നീട് ആന്ധ്രയും  കടന്ന് തമിഴ് നാട്ടില്‍ ചക്രം  കുത്തിയപ്പോള്‍ അവരൊന്ന് കുലുങ്ങി. ഇഡ്ഡലിയുടേയും  സാമ്പാറിന്റേയും  മണം  അവര്‍ ക്ക് അപരിചിതമായി തോന്നിയില്ല. തമിഴത്തികള്‍ ജമന്തിപ്പൂ ചൂടി മുഖത്ത് മഞ്ഞള്‍ പൂശിയിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ചിരിച്ചു. അപ്പോഴേയ്ക്കും  രാത്രിയായിരുന്നു. അവര്‍ വീട്ടുകാര്‍ പൊതിഞ്ഞു കൊടുത്തുവിട്ട പൊതികള്‍ തുറന്നു. പെരുഗന്നവും(തൈര്‍ സാദം)  ആവയ്ക്കാ  അച്ചാറും ഒരാള്‍ ക്ക്. കപ്പലണ്ടി വറുത്തിട്ട പുളിയോധര ഒരാള്‍ ക്ക്. മൂന്നാമന്` അവില്‍ നനച്ചതും തിരുപ്പതി ലഡ്ഡുവും. അവരത് പങ്കിട്ട് കഴിച്ചു. രാവിലെ കഴിക്കാനുള്ള ഇഡ്ഡലിയും  ചമ്മന്തിയും  വേറെ പൊതികളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അത്താഴം  കഴിച്ച് വെറ്റില മുറുക്കി അവര്‍ ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു.

രാവിലെ പാലക്കാട് എന്ന സ്ഥലത്തെത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ ഉണര്‍ ന്നു. ധൃതിയില്‍ സഞ്ചികളും  കാവടികളുമെടുത്ത് തീവണ്ടിയില്‍ നിന്നും  ചാടിയിറങ്ങി. അല്പം  കൂടി ഉറങ്ങിപ്പോയിരുന്നെങ്കില്‍ അവര്‍ വേറെ വല്ലയിടത്തും  എത്തുമായിരുന്നു. ആശ്വാസത്തോടെ പഴനിയാണ്ടവന്` നന്ദി പറഞ്ഞ് അവര്‍ ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറിലേയ്ക്ക് നടന്നു.

' പഴനിയ്ക്ക് പുഗ്ഗാനിപ്പോ വണ്ടിയുണ്ടോന്നും? ' ഒന്നാമന്‍ ചോദിച്ചു.

'ദാ..പ്പൊന്ന് പോയ്ദല്ലേള്ളൂ...ഒന്ന് ചെട്ക്കനെ വന്നാ അതില്` പുഗ്ഗാരുന്നൂ.' കൗണ്ടറില്‍ ഇരുന്നയാള്‍ പറഞ്ഞു.

'അദ്ദാ...അടുത്ത് എപ്പളാണുന്നും  വണ്ടി ?'

'നിപ്പോ ഒടനെയൊന്നുല്ലാ... നിങ്ങള്` ഒന്ന് ചെയ്യീ... നേരെ ടൗണിലേയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോളീം ... അവടന്ന്  പഴനിക്കീ ബസ്സ് ഷ്ടം  പോലേണ്ട്.'

'ഓ'.

അവര്‍ പാലക്കാട് പട്ടണം  ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ഒലവക്കോടും  ഓട്ടുകമ്പനിയും  പുതിയപാലവും  താരേക്കാടും  സുല്‍ ത്താന്‍ പേട്ടയും  കടന്ന് അവര്‍ കോട്ടമൈതാനത്തെത്തി.

'ബാഗുന്തി' രണ്ടാമന്‍ പറഞ്ഞു. മൂന്നാമന്‍ തലയാട്ടി.

ഒന്നാമന്‍ വഴിയരികിലെ ഒരു പെട്ടിക്കടയിലേയ്ക്ക് ചെന്നു.

'പഴനിക്കി പോണ ബസ്സ് എവിടിയാവ്വേ?'

'അവടെ വരും. അദ് ല്` കേറീര്ന്നാ മതി' കടക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു.

ഒന്നാമന്‍ തിരിച്ച് കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്ത് ചെന്നു. കുറേ നേരം  കാത്തു നിന്നിട്ടും  പഴനിയ്ക്കുള്ള ബസ്സ് മാത്രം  വന്നില്ല. ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഒന്നാമന്‍ പെട്ടിക്കടയിലേയ്ക്ക് പോയി.

'ആവൂ.....പൊള്ളാച്ചി വണ്ടി എത്രണ്ണം  പോയി..കേറിയിരിക്കാര്ന്നില്ലേ...?' കടക്കാരന്‍ തലയില്‍ കൈ വച്ച് ചോദിച്ചു.

അപ്പോഴാണ്` അവര്‍ ക്ക് കാര്യം  മനസ്സിലായത്. പൊള്ളാച്ചി ബസ്സില്‍ കയറി അവിടെ നിന്നും  വേറെ ബസ്സില്‍ പഴനിയെത്താം.പുതിയ അറിവിന്റെ ഉന്മേഷത്തില്‍ അവര്‍ പൊള്ളാച്ചി ബസ്സ് കാത്തു നിന്നു. ഒന്നാമന്‍ കടക്കാരനോട് വീണ്ടും കുറേ നേരം സം സാരിച്ചു. രണ്ടാമനും മൂന്നാമനും പൊള്ളാച്ചി ബസ്സ് കാത്തു നിന്നു. ഒന്നാമന്‍ തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴേയ്ക്കും അവര്‍ ക്ക് മടുപ്പ് തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

അപ്പോഴേയ്ക്കും  വെയില്‍ പഴുത്തു. ആന്ധ്രയിലെ മുളകുകാറ്റല്ലായിരുന്നു അവര്‍ അനുഭവിച്ചത്. കരിമ്പനപ്പട്ട കൊണ്ട് വീശുന്നതു പോലെ കനത്ത ചൂടുകാറ്റായിരുന്നു. അവര്‍ വിയര്‍ ത്തു. വെയിലില്‍ കുളിച്ച കോട്ട കണ്ട് കണ്ണ്` മഞ്ഞളിച്ചു. അപ്പോള്‍ ഒന്നാമന്‍ പറഞ്ഞു.

'നിങ്ങള്` രണ്ടാളും  പോയ്യിട്ട് വരീ.. ഞാന്‍ വ്വടെ നിക്കാ'

മറ്റ് രണ്ടുപേരും  അതിശയത്തോടെ വാ പൊളിച്ചു.

'നിങ്ങള്` പൊയ്യിട്ട് വരീ... ഞാമ്പറഞ്ഞില്ലേ..ഏത്?'

അവര്‍ സമ്മതിച്ചു. ഒന്നാമന്‍ സഞ്ചിയെടുത്ത് മൈതാനം  ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അയാളുടെ കാവടി ചൂടുകാറ്റില്‍ പറന്നുപോയി.

രണ്ടാമനും  മൂന്നാമനും  അടുത്ത പൊള്ളാച്ചി ബസ്സില്‍ കയറി യാത്രയായി. കൊടുവായൂരും  തത്തമം  ഗലവും  മീനാക്ഷിപുരവും  കടന്ന് ബസ്സ് തമിഴ് നാട്ടില്‍ ചക്രം  കുത്തിയപ്പോള്‍ ഒന്നു കുലുങ്ങി. ടാറുരുകുന്ന മണം  അവരെ മത്തുപിടിപ്പിച്ചു. രജനീകാന്തിന്റേയും  ജയലളിതയുടേയും  കട്ടൗട്ടുകള്‍ കണ്ടു. അവര്‍ ആന്ധ്രയില്‍ കാണുന്നതു പോലെ ചിരഞ്ജീവിയല്ലായിരുന്നു അവിടെ.

'ബാഗുന്തി' അവര്‍ പരസ്പരം  തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പൊള്ളാച്ചിയെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും  ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു. വെയില്‍ കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും  ഒരു വാട്ടം  അനുഭവപ്പെട്ടു. ചെറിയ മഴക്കോളും  കണ്ടു. പൊള്ളാച്ചി ബസ് സ്റ്റാന്റില്‍ അവര്‍ പഴനി അന്വേഷിച്ചു.

'ദോ..അന്കെ വറും....അവങ്ക ചാപ്പാട്ക്ക് പോയിര്പ്പാ...ഇന്കേ നില്ല് ന്നാ...വണ്ടി വന്തോടനേ സൊല്ലറേന്‍. ' ബസ് സ്റ്റാന്റില്‍ ചായയും  ഉഴുന്നുവടയും  വില്ക്കുന്നയാള്‍ പറഞ്ഞു.

അവര്‍ തലയാട്ടി. ചായക്കാരന്റെ കണ്ണു തെറ്റിയപ്പോള്‍ അവിടം  വിട്ട് പൊള്ളാച്ചി പട്ടണം  കാണാന്‍ പുറപ്പെട്ടു. അവിടെ നിറയെ ലോറികളായിരുന്നു. സൈക്കിള്‍ ചവുട്ടിപ്പോകുന്ന തമിഴത്തിപ്പെണ്ണുങ്ങളേയും  കുതിരവണ്ടികളേയും  കണ്ടു. കടകളിലെല്ലാം  തിരക്കായിരുന്നു. വഴിവാണിഭക്കാര്‍ വഴിപോക്കരെ ക്ഷണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് കാളവണ്ടികള്‍ നിറയെ കരിക്കിന്‍ കുലകളുമായി ഒരു കൂട്ടം  പോകുന്നത് കണ്ടു.

'നീ ഇന്കേ നില്ല്..  നാന്‍ പോയി സാപ്പിട എതാവത് വാന്കീണ്ട് വാറേന്‍.' രണ്ടാമന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടയാള്‍ റോഡിനപ്പുറത്തുള്ള ചായക്കടയില്‍ പോയി ഊത്തപ്പവും  തേന്കാചട്ട്ണിയും  വാങ്ങി വന്നു. അവര്‍ ഒരോരത്തിരുന്ന് അത് കഴിച്ചു.

അപ്പോള്‍ അവിടെ വള, പൊട്ട് വ്യാപാരം ചെയ്യുകയായിരുന്ന തമിഴത്തി രണ്ടാമനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അവളുടെ മെഴുക്കു പുരണ്ട മുഖം വെയിലില്‍ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

'എന്നാ അയ്യാ...വള പൊട്ട് മാലൈ വാങ്കല്ലയാ?' അവള്‍ ചോദിച്ചു.

'അതെല്ലാം എനക്കെത്ക്ക്?'

'പൊണ്ടാട്ടി ഇല്ലൈയാ, ഇല്ലെന്നാ അസലാത്ത് പൊണ്ണുക്ക് കൊട്'

'അയ്യാ...എനക്ക് പൊണ്ടാട്ടിയും ഇല്ലൈ, അസലാത്ത് പൊണ്ണും ഇല്ല..എനക്ക് നാന്‍ മട്ടും താന്‍ '

ഓ..അപ്പടിയാ...അസലാത്ത് അം ബുജത്തെ പാത്തേളാ..അവള്‍ ആത്തുക്കാരന്‍ കൊഞ്ചറത് കേട്ടേളാ..' അവള്‍ കളിയാക്കി പാടി.

രണ്ടാമന്` അവളെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലോ. അയാള്‍ മൂന്നാമനോട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:

'ഡേയ്.  ഞാ എന്ന സൊല്ല വറേന്നാ….' ഇപ്പോ എന്നാലെ പളനിക്കെല്ലാം  വര മുടിയാത്. ഇങ്കയേ എതാവത് വേല പാക്കണം  പോലിരുക്ക്.. നീ ഒന്ന് സെയ്യ്...പളനീന്നാ കിട്ടെ താനേ. നീ പോയി വാ...അതുക്കുള്ളേ എന്നാലെ മുടിഞ്ചളവുക്ക് എതോ സെയ്റേന്‍...ഒനക്കും  സേര്‍ ത്ത് താ...എന്ന സൊല്‍ റേ?'

മൂന്നാമന്‍ മറുത്തൊന്നും  പറഞ്ഞില്ല. ഊത്തപ്പം  കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും  പഴനി ബസ്സ് വന്നു. മൂന്നാമന്‍ ഓടിച്ചെന്ന് ബസ്സില്‍ കയറിയിരുന്നു. രണ്ടാമന്‍ തമിഴത്തിയുടെ പിന്നാലെ പോകുന്നത് കണ്ടു. അയാളുടെ കാവടി ഏതോ കുതിരവണ്ടിയ്ക്കടിയില്‍ പെട്ടു.

ബസ്സ് പുറപ്പെട്ടു. ഉഡുമലപ്പേട്ടയും  വടപളനിയും  താണ്ടി അത് പഴനി മുരുകന്റെ കാലടികളില്‍ ചെന്ന് നിന്നു. മൂന്നാമന്‍ പഴനി ബസ് സ്റ്റാന്റില്‍ ഇറങ്ങി. അവിടെ ലോഡ്ജുകാരുടെ ബഹളമായിരുന്നു.

'മീരു തെലുഗേനാ?..മഞ്ചി റൂമുന്തി..റണ്ടീ റണ്ടീ.....പൊദ്ദിന ദർശനം കൂടെ ഏർപ്പാട് ചെസ്താ..റണ്ടീ...അട്ടു കാദു സാർ ഇട്ടു....’

എല്ലാവരില്‍ നിന്നും  രക്ഷപ്പെട്ടു അയാള്‍ പഴനിമല കയറി. തൈപ്പൂയ്യമായതു കൊണ്ട് നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. മൊട്ടത്തലയില്‍ കളഭം പൂശി കുടുമിയും ആട്ടി നടക്കുന്ന പളനിയപ്പന്മാരായിരുന്നു അവിടെ മുഴുവനും. കാവടിയേന്തിയ ഭക്തന്മാര്‍ തുള്ളിത്തുടിച്ച് പടികള്‍ കയറുന്ന കാഴ്ച അയാളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.

വേൽമുരുകാ ഹരോ ഹരാ..വേലായുധാ ഹരോ ഹരാ..
ശക്തിധരാ ഹരോ ഹരാ..സുബ്രഹ്മണ്യ ഹരോ ഹരാ...

അയാള്‍ ക്ക് അപ്പോഴാണ്` പഴനിയ്ക്ക് പോകേണ്ടത് എങ്ങിനെയെന്ന് മനസ്സിലായത്. അയാളും  കാവടി തോളിലിട്ട് ആരോ പൂശിക്കൊടുത്ത കുന്കുമവും  ഭസ്മവും  അണിഞ്ഞ് മല ചവുട്ടി.

വേല്മുരുകാ ഹരോഹര
ശ്രീമുരുകാ ഹരോഹര
ആറുമുഖാ ഹരോഹര
ആദിരൂപ ഹരോഹര……

അപ്പോള്‍ ആകാശം  ഇരുണ്ടുകൂടി. അന്തരീക്ഷം  തണുത്തു. ഒരു പാറക്കെട്ടിന്റെ മുകളില്‍ നിന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ ദൂരെ മഴവില്ല് കണ്ടു. ചുമലിലിരിക്കുന്ന കാവടി പോലെ. മഴവില്ലില്‍ നിന്നും  ഒരു മയില്‍ പറന്ന് വന്ന് പാറയില്‍ ഇരുന്നു. അയാള്‍ അതിന്റെ ചുമലില്‍ കയറിയിരുന്നു. അപ്പോള്‍ ആകാശത്തുനിന്നും വെള്ളിവേലുകള്‍ പോലെ ഇടിമിന്നല്‍ ചിതറി. മയില്‍ അയാളേയും  കൊണ്ട് പറന്ന് പറന്ന് മഴവില്ലില്‍ മാഞ്ഞു.

ഹര ഹരോ ഹരാ....